Me gjuhën e zemrës, në shkollën e nxënësve që nuk dëgjojnë dhe nuk flasin.
Edhe pse nuk dëgjojnë e nuk flasin, këta nxënës, sot, na falën shumë emocione.
Nuk kishte nevojë për fjalë, për të ndjerë atmosferën pozitive qe përcillnin këta fëmijë. Ne patëm mundësinë të shihnim nga afër edhe mënyrën sesi zhvillohej mësimi dhe të kuptonim se ata nuk janë dhe aq ndryshe nga ç’mendonim ne. Pamë sesi vizita jonë u solli buzëqeshje të sinqerta në ftytyrë dhe mësuam se ç’do të thotë të bësh dikë të lumtur, pa pasur nevojë për shumë gjëra.
Ditë të tilla, shumë njerëzore,janë motivim për të gjithë ne, mësues e nxënës!
Falenderimet i shkojne Fëmijëve të Institutit të Nxënësve që nuk dëgjojnë, në Tiranë, klasës së 11D, si edhe Klubit “Shpresa” për kontributin!
